Maandag, 3 oktober. Excursie Cordoba.
Natuurlijk verzamelen we eerst bij de vlag, om acht uur, wel een beetje vroeg en er is nog amper daglicht. In NL komt de zon op om 7:40 uur, in Cordoba om 8:20 uur.... Wel even een weetje. En dan... naar de bus, voor de reis naar Cordoba, er is direct een mededeling, gewoon mondeling, de microfoon doet het niet, we gaan eerst naar de koffie en pas daarna naar de Mezquita. Als we bij het hotel/ restaurant aankomen is de deur nog op slot en de luiken dicht, algehele hilariteit, wat een pech, hadden we dat niet al eens eerder. Onze aanvoerder klopt op ramen en deuren en na enige tijd gaat de deur open en de man vraagt om een paar minuten geduld. Het is super om te zien hoe deze man in zijn eentje aan bijna 40 mensen koffie naar keuze weet te serveren. De koffie is prima en de man staat trots bij de deur als we weer vertrekken. We lopen nu naar de oude - deels - Romeinse brug over de rivier (dezelfde van Sevilla met die moeilijke naam), vroeger - in de Middeleeuwen - konden zeeschepen zelfs tot Cordoba varen, maar dat is al lang voorbij. Onze Engelse gids is een gezellige verteller die overal kleine weetjes heeft.
We gaan door de poort naar het voorplein dat er heel gezellig uit ziet. Nadat de gids de kaartjes gehaald heeft en na enig gestechel bij de controle mogen we naar binnen. Je weet niet wat je ziet, het is onvoorstelbaar, 23.000 m2 moskee/kathedraal: Mezquita is Spaans voor Moskee.

We lopen bijna een uur door de Mezquita en het blijft uniek dat een kathedraal letterlijk midden in een moskee staat. Op de plaats waar ooit - in de tijd van de visigoten - een katholieke kerk stond bouwen de moren rond 750 een moskee - in amper één jaar - , in de 16e eeuw werd de moskee 'verbouwd' tot een kathedraal - duurde 200 jaar. Bizar is dat toen Keizer Karel V de kathedraal kwam bekijken, hij ontevreden was, hij zei tegen de bischop van Cordoba, "U heeft iets gebouwd dat u of anderen overal hadden kunnen bouwen, maar u heeft iets verwoest wat uniek was in de wereld".
We verlaten nu de moskee en zwerven met de gids door de smalle straatjes van Cordoba. Ook hier, net als in Sevilla, zijn de moren en de joden verdreven maar hun huizen en de smalle straatjes zijn gebleven. Vaak zie je dat de huizen een patio hebben met wat groen en een fontijn. Erg mooi om te zien.
We gaan ook naar het Flores straatje. Dit straatje is heel bekend - ik had er nog nooit van gehoord - maar het is het bloemrijkste straatje van Cordoba. Dat het toch wel bekend is blijkt wel uit het groot aantal toeristen dat hier rondloopt.
We hebben nu vrij en iedereen stuift een andere kant op, op weg om een hapje te gaan eten. Ook wij gaan op zoek en vinden al snel een leuk restaurantje. We bestellen een kleine lunch, wij zijn geen grote eters...

We maken een korte stadstrip te voet, overal domineert de toren van de kathedraal het stadbeeld en we komen langs talloze fraaie doorkijkjes. Onderweg komen we ook nog langs een groenteboertje èn hij heeft boontjes, nou ja, snijbonen dan.

Dinsdag, 4 oktober. Naar Toledo.
Vandaag een pittige reisdag, ruim 370 kilometer, wel - dat is ook onze keus - over snelweg, geen 'toestanden' met dorpjes, straten met drempels, zeebra paden, enz. gewoon 298 kilometer rechtuit, dan 62 kilometer rechtuit en dan nog 16 of zo. We gaan ervoor, maar het is niet 'onze' afstand, wij zijn na 275 al 'moe'.
Op de snelweg worden we verwelkomt door veel verkeer maar dat wordt na Cordoba al snel minder. Er is nog een eenzame gitaarspeler die een lift wil, maar hij kan niet loskomen van zijn 'roots'. Een flink einde verder worden we wel een beetje bang van een grote stier maar ook deze kan niet los komen. Het is natuurlijk wel grappig dat Andalusië op deze manier reclame maakt voor de exportproducten van deze provincie (als je Andalusië een provincie van Spanje mag noemen).
Na zo'n 170 kilometer is er wat afleiding, ff kop erbij, we gaan door een tunnel - het zijn er drie - Maar daarna gaat alles gewoon weer zijn gangetje, soms heb je in Italië of Oostenrijk dat aan de andere kant van een tunnel een totaal ander landschap ligt, maar dat is hier niet zo, alsof er geen bergkam was..
Na weer heel veel kilometers is er wat 'afleiding', er staat een molen langs de weg, we zijn weer bij de les. Dan even tanken, een drankje, een ijsje en een middagdutje, wat kan genieten toch eenvoudig zijn. Maar na zo'n middagdutje - een power-nap - ben je weer helemaal fit en we kunnen weer verder. Nog veel kilometers volgen eer we op de camping El Greco zijn.
De natuur geeft aan dat we hier - ook hier - in een 'graan-gebied' èn in een 'olijfbomen-gebied' zitten. De vergezichten zijn enorm, eindeloze vlaktes - die zo uit Lawrence of Arabië zouden kunnen komen of uit Doctor Zhivago. Het is heel desolaat, slechts her en der een huisje, nauwelijks dorpjes en al helemaal geen andere voorzieningen. Het is al vier uur geweest als we op de camping staan, vertrokken om tien uur, betekent dit dat we zes uur gedaan hebben over 375 kilometer, zo'n 60 km/uur gemiddeld.
Aan het eind van de middag hebben we 'ons' Happy Hour maar de verrassing is een klein kadootje voor Dierendag van een onbekende gulle gever/ster. Dank!! Morgen de excursie naar Toledo, voor nu welterusten.

Woensdag, 5 oktober. Excursie Toledo.
Vandaag de excursie naar Toledo, heel grappig beginnen we met een busreis terwijl de stad op maar 2 kilometer van de camping ligt. Maaar, we gaan eerst naar een Mirador net ten zuiden van de stad. Vanaf deze Mirador - vertaald: Uitzicht van goud - heb je een schitterend uitzicht op en over de hele stad, elke toren, elke kerk, elke gebouw, talloze huizen zijn goed te zien vanaf hier, echt de moeite waard. Iedereen stapt uit om een plaatje te schieten.
Na deze korte stop stappen we weer in de bus en drie minuten later stappen we uit bij de Puente de San Martin - de brug van Sint Martinus - en gaan vanaf hier te voet de stad in onder begeleiding van een bijzondere gids, hij is vooral erg vriendelijk tegen de dames - netjes gezegd. De gids Neemt ons mee door de voormalige Joodse wijk, ook hier zijn de Joden en de Moren verdreven, bekeren, verhuizen of sterven. De uit Spanje gevluchte Joden, worden de Sefardische Joden genoemd en hebben over heel de wereld een eigen achtergrond en cultuur.
Na een flinke wandeling door leuke straatje, langs grote kerken en kleine winkeltjes (vooral met messen en zwaarden, waarom?) is het tijd voor koffie. We kunnen hetzelf hier uitzoeken en iedereen vliegt een andere kant op, onze deelgroep stap een zaak binnen waar maar één medewerkster is. Dat wordt meer dan een half uur. Gelukkig haalt ze snel hulp - die er na tien minuten is en dan heeft iedereen koffie, die overigens prima smaakt.
Dan weer verder, op naar het museum van El Greco, een op Kreta geboren Griek die naar Spanje kwam en daar echt bewonderd wordt om zijn schilderkunst. We hebben helaas maar tijd om één schilderij te bekijken - El Entierro del Senor de Orgaz (de begrafenis van de heer van Orgaz) wel met veel goede uitleg van de gid. El Greco maakte dit schilderij in de 16e eeuw, maar de begrafenis van de heer van Orgaz was in de 14e eeuw. Echter, de mensen zijn afgebeeld in kleding van de 16e eeuw die geheel anders is dan de kleding in de 14e eeuw - maar dat terzijde. Helaas is er geen tijd om andere schilderijen te zien. Dan door naar het centrale plein, met de kathedraal, het paleis van de bisschop (waarom heeft die man een paleis?) en het gemeentehuis (dat onworpen is door de zoon van El Greco die architect was).
We krijgen een half uur 'eigen tijd' voor een drankje - best wel kort eigenlijk.. Dan gaan we naar de 'rol-trappen' (dat is een begrip in Toledo) de stad ligt best hoog en de bussen en treinen staan beneden en gaan en mogen beperkt door de stad. Het zijn vier lange roltrappen omlaag en daar staat dan onze bus.
We gaan naar Consuegra waar we in restaurant Alfar een lunch geserveerd krijgen. Nou het is prima, heel gevarieerd en zowel de vis als het vlees is heerlijk. Maar daarna, daarna gaan we naar de molens van Don Quichot, heeft niet echt bestaan maar is een verzinsel van Servantas, misschien in die tijd een schrijver als Franz Kafka.
Het uitzicht hier is fantastisch, al is het tegelijkertijd ook redelijk saai, want overal is het graan geoogst en liggen de velden er verlaten bij. Maar wij zijn gekomen voor de molens, dit is in Spanje de grootste groep molens bij elkaar en zo goed in tact gebleven, bijzonder. Helaas werken ze niet en het is ook niet duidelijk of ze nog wel kunnen draaien, daar is geen informatie over.
Na een korte wandeling langs de molens is het tijd om naar de bus en naar de camping te gaan. Het was een heel aangename dag. Een toppertje...

Donderdag, 6 oktober. Toledo.
Vandaag een vrije dag, even uitrusten van de vorige reis en de excursie van gisteren. Aan het eind van de middag is er door de leiding een BBQ georganiseerd. Ze hebben alles 'uit de kast' gehaald om het tot een feest te maken. Het is inderdaad prima verzorgd, mede dankzij de talloze vrijwillegers in de voorbereiding en aan de BBQ's. Dank daarvoor.

Vrijdag, 7 oktober. Naar El Escorial.
We verlaten de mooie stad en de mooie camping van Toledo. We hebben een goed verblijf gehad, alleen jammer dat het zwembad niet open was. Al snel zitten we op de snelweg naar het noorden, richting Madrid.
We hebben er deze keer weloverwogen voor gekozen over de aanbevolen route te gaan, deze is welliswaar grotendeels over snelwegen maar wel door een fraaie en afwisselende natuur. Ofschoon er genoeg alternatieven zijn voor deze vrij korte route, 130 kilometer.
We hebben thuis al koffie gehad, want er is gevraagd niet te vroeg op de volgende camping aan te komen, dit i.v.m. de noodzakelijke voorbereidingen. Toch is er onderweg nog een leuk wegrestaurant - dat overigens gesloten is - waar we wel even stoppen, er staan meer dorpsgenoten, die even een korte pauze nemen, de bandenspanning even controleren en dan.... weer verder. Niet heel veel later verlaten wij de A5 en gaan linksaf naar het noordwesten. Het is hier een wirwar van wegen, hoe ze dit hebben kunnen bedenken en aanleggen, het is wonderbaarlijk en druk dat het is....
De natuur wisselt sterk hier, dan weer landerijen, dan weer 'verdwaalde' olijfbomen, dan weer een paar koeien, maar steeds een fraai uitzicht.
Na enige tijd worden de bergen in de verte steeds duidelijker, we gaan omhoog, door een flink aantal 'interessante' bochten. We stoppen even bij een benzinestation waar ook een wegrestaurant bij is, deze is wel open, en we bestellen koffie 'mit etwas dazu', heerlijk.
Dan weer verder, het is nog maar 20 kilometer, we hebben de tunnels al gehad, nu over het stuwmeer, de bergen hebben we al gehad, net voor El Escorial gaan we richting de camping. Voor ons draait net een dorpsgenoot op de rotonde - hier Gloriete genoemd - voor ons langs.
We hebben - natuurlijk - een Happy Hour en kletsen even bij over de belevenissen tijdens deze reis. Ook worden er afspraken gemaakt voor morgen, we gaan op de fiets of met de auto naar het "El Escorial". Campers moeten zien met iemand mee te liften.. Dat zal wel lukken, wij zijn al 'geboekt'.

Zaterdag, 8 oktober. Excursie El Escorial.
Vandaag gaan we naar het klooster San Lorenze de El Escorial, het is eigenlijk niets meer of minder dan het zomerpaleis van Philips II. Het is eigenlijk een heel sober paleis want het was bedoeld als grafkelder voor de Spaanse koningen van het huis Habsburg en Bourbon. Natuurlijk is er een grote kerk bij, ruimtes voor monniken en woonverblijven voor Philips (en waarschijnlijk ook latere koningen). Philips II was de zoon van Keizer Karel V, die over - bijna - de hele wereld regeerde. Philips was een hoogbegaafde autist met een obsessie voor het verspreiden van het katholieke geloof door Europa en heel de wereld. Hij leefde - zo zien we wel, best sober, natuurlijk hangen er grote en kleinere schilderijen maar die zijn vooral van latere datum, van andere koningen.
Philips II was ook die koning in Spanje die de motor was achter de tachtigjarige oorlog. Hij werd in NL zeer gehaat maar hij was overtuigd van zijn roeping.
In de kelder van het paleis/klooster staan talloze graftombes met de lijken van kinderen en kleinkinderen van het geslacht Habsburg (oorspronkelijk uit Oostenrijk). Er is een speciale ruimte waar Karel V en Philips II enz. met hun (laatste) vrouw liggen. Ach ja, je kunt in iedergeval vaststellen dat hoe groot en machtig je ook ooit was, je gaat een keer dood en dan is alles echt voorbij.....
Onze gids is Bibi, ze kan goed vertellen over de bouw, de bewoners, de muur-schilderingen en de schilderijen. Uiteindelijk duurt de rondleiding bijna drie uur, dus we zijn wel een beetje schilderij moe.

Samen met Peter en Joyce gaan we het stadje El Escorial in op zoek naar een klein terrasje voor een kleine lunch, dat lukt prima, al heeft de baas er vandaag zichtbaar niet zoveel zin in. Ook Engels spreken - tegen die buitenlanders - dat is er niet bij, die kun je immers toch niet verstaan - of mis ik nou iets?
Omdat het ook een soort feestdag is voor de politie-leiding zijn er veel mensen op de been en is het overal best heel druk. Er speelt ook een rock-bandje dat het best aardig doet.
We proberen nog even de tuinen, maar die zijn - nog steeds - afgestemd op de 'behoefte' van Philips II en zijn bijzonder saai, zonder één bloeiende plant, struik of boom.
We halen de auto op en gaan naar de kar, het was een mooie en gezellige dag.

Zondag, 9 oktober. El Escorial.
Vandaag een rustdag, dus wassen..... maar 's middags gaan we er toch nog op uit, naar de Vallei der Gevallenen.
Bij de ingang moet je wel eerst even betalen.... ja, waarvoor eigenlijk: nou voor het parkeren van je auto én voor de entree van de Basiliek, tot 12 uur is dat gratis, dan is er een dienst, maar daarna ben je geen kerkganger maar een toerist dus dokken. Geen echt groot probleem, het betalen gaat hier steeds gemakkelijker. Het monument, bestaat uit een klooster, een Basiliek en een enorm kruis boven op de berg waarin de Basiliek uitgehakt is. Er is ook een school, een soort hotel voor conferenties en een restaurant maar dat is druk met een conferentie.
Het monument is opgericht om de gevallenen in de Spaanse burgeroorlog 1934 - 1939 te begraven en te gedenken. We bezoeken natuurlijk ook de Basiliek - hebben we ook voor betaald dus... - de Basiliek is wel bijzonder, niet echt mooi. Wie hakt nu een gat in een berg om er daarna een kerk van te maken. De kerk is overigens wel lek, er drupt water uit de rots op de mooie marmer vloer en dat geeft vlekken, dus overal staan emmers, ook wel grappig.

De oude boef generaal Franco was hier begraven, maar na wat gestechel, is hij hier toch weggehaald en elders gebracht, een boef en een massamoordenaar en groot nazi.
We doen nog wat boodschappen en dan is de dag de dag....

Naar de volgende week 7.

Terug naar Spanje Portugal reis

Terug naar Gerritsma-site